Blog

Prawidłowe uziemienie i połączenie z metalowymi dławikami kablowymi wymaga ustanowienia ciągłych ścieżek elektrycznych przez połączenia gwintowane, użycia przewodzących podkładek uszczelniających, zastosowania odpowiednich specyfikacji momentu obrotowego i utrzymania kontaktu metal-metal między korpusem dławika a obudową w celu zapewnienia skutecznego przepływu prądu zwarciowego i ochrony EMI.

Dławiki kablowe do zastosowań związanych z energią odnawialną wymagają specjalistycznych konstrukcji z materiałów odpornych na promieniowanie UV, zwiększonych możliwości uszczelniania, szerokich zakresów temperatur i długoterminowej trwałości, aby wytrzymać ponad 25 lat ekspozycji na zewnątrz w farmach słonecznych i instalacjach wiatrowych, przy jednoczesnym zachowaniu stopnia ochrony IP65/IP68 i integralności elektrycznej.

Dławiki oddechowe i drenażowe zapobiegają kondensacji, umożliwiając kontrolowaną wymianę powietrza przez oddychające membrany przy jednoczesnym zachowaniu stopnia ochrony IP, umożliwiając wyrównanie ciśnienia i ucieczkę pary wodnej, jednocześnie blokując wnikanie ciekłej wody, eliminując w ten sposób gromadzenie się wewnętrznej kondensacji, która powoduje awarie elektryczne i korozję sprzętu w szczelnych obudowach.

Mosiężne dławiki kablowe typu A2 charakteryzują się solidną, wieloskładnikową konstrukcją, w tym mosiężnym korpusem z gwintem metrycznym, systemem uszczelnienia kompresyjnego, mechanizmem odciążającym i zintegrowaną ciągłością uziemienia, zaprojektowaną specjalnie do opancerzonych zakończeń kabli o stopniu ochrony IP68 i trwałości mechanicznej do zastosowań przemysłowych wymagających długotrwałej niezawodności.

Kluczową różnicą w instalacji dławika kablowego jest to, że wejścia gwintowane wymagają bezpośredniego gwintowania i zastosowania momentu obrotowego, podczas gdy wejścia niegwintowane wymagają dodatkowego sprzętu montażowego, takiego jak nakrętki zabezpieczające, podkładki lub kołnierze, aby prawidłowo zabezpieczyć dławik.

Kluczem do wyboru odpowiedniego dławika kablowego do kabli nieopancerzonych jest dopasowanie trzech krytycznych czynników: zgodności średnicy kabla, wymagań ochrony środowiska i przydatności materiału do konkretnego zastosowania.